Job 17

1 «روحمنتلفشده، و روزهایمتمامگردیده، و قبر برایمنحاضر است.

2 بهدرستیكهاستهزاكنندگاننزد منند، و چشممندر منازعتایشاندائماً میماند.

3 الا’نگرو بدهوبهجهتمننزد خود ضامنباش. والاّ كیستكهبهمندستدهد؟

4 چونكهدلایشانرا از حكمتمنعكردهای، بنابراینایشانرا بلند نخواهیساخت.

5 كسیكهدوستانخود را بهتاراجتسلیمكند، چشمانفرزندانشتار خواهد شد.

6 مرا نزد امّتها مَثَلساختهاست، و مثلكسیكهبر رویشآبدهاناندازند شدهام.

7 چشممناز غصّهكاهیدهشدهاست، و تمامیاعضایممثلسایهگردیده.

8 راستانبهسبباین، حیرانمیمانند و صالحانخویشتنرا بر ریاكارانبرمیانگیزانند.

9 لیكنمرد عادلبهطریقخود متمسّكمیشود، و كسیكهدستپاكدارد، در قوّتترقّیخواهد نمود.

10 «امّا همهشما برگشته، الا’نبیایید و در میانشما حكیمینخواهمیافت.

11 روزهایمنگذشته، و قصدهایمنو فكرهایدلممنقطعشدهاست.

12 شبرا بهروز تبدیلمیكنند و با وجود تاریكیمیگویند روشنایینزدیكاست.

13 وقتیكهامید دارمهاویهخانهمنمیباشد، و بستر خود را در تاریكیمیگسترانم،

14 و بههلاكتمیگویمتو پدر منهستیو بهكِرمكهتو مادر و خواهر منمیباشی.

15 پسامید منكجا است؟ و كیستكهامید مرا خواهد دید؟

16 تا بندهایهاویهفرو میرود، هنگامیكهبا همدر خاكنزول(نماییم).»